Ik ben waarnemer in de algemene urologie in het Groene Hart Ziekenhuis. Vanaf 1995 ben ik als uroloog werkzaam geweest. Eerst 15 jaar in Gorinchem, daarna bijna 15 jaar in het Franciscus Gasthuis en Vlietland in Rotterdam. Daar heb ik breed gewerkt in de niersteenchirurgie, grote hersteloperaties, blaasverwijderingen (cystectomie). Vanaf 2011 heb ik daar de urethrachirurgie opgezet. Dat zijn de operaties waarbij ernstige vernauwingen aan de plasbuis grondig hersteld worden.
Als aandachtsgebied heb ik het uitvoeren van sterilisaties bij mannen, door middel van de zogenaamde “No scalpel vasectomy”-techniek, waarbij je niet snijdt, maar via een klein scheurtje in de balzak de zaadleiders zo voorzichtig mogelijk onderbreekt.
Als medisch manager heb ik die afdeling 10 jaar mogen leiden en heb daardoor ook ervaring in het besturen en in het circus dat een ziekenhuis soms lijkt.
Naast dit werk, ben ik als vrijwilliger bezig in Ghana, waar ik nu drie per jaar urologie uitvoer, voor mensen die dat anders niet zouden kunnen krijgen. Ook mag ik graag reizen. Daar past geen volle baan bij, dus ben ik vanaf januari 2023 gestopt in het Franciscus en met pre-pensioen gegaan (op mijn 63e).
Omdat ik urologie nog steeds onwijs leuk vind, werk ik twee dagen per week als waarnemer. Ook ondersteun ik elders in het land nog urologen die bezig zijn om zich te bekwamen in die urethrachirurgie.
In de tijd die over is, mag ik graag sporten, reizen en klussen (dan het grotere werk als renovatie van dak, badkamer/toilet enz). Ik ben dus een gelukkig mens en geniet van elke dag.
Een groot deel van mijn energie en werklust krijg ik uit mijn persoonlijke ervaringen. Ik kreeg op mijn 47e mijn eerste blaastumor. Die kwam nog enkele malen terug. Ik kreeg blaas spoelingen. In 2010 een ernstige complicatie, waardoor ik de operatiekamers van het Franciscus, maar ook nog van het Antoni van Leeuwenhoek van binnen mocht bekijken. Ook verblijf op de IC werd daar aan toegevoegd. En tot slot Hyperbare zuurstoftherapie.
Door dit alles hoeven patiënten tegen mij niet te zeggen: “dokter, u heeft makkelijk praten… “ Ik blijk dan een lotgenoot. Waarbij iedereen gewoon zijn eigen lijden het ergst mag vinden. Want dat ís het ook!
Voor mij is het glas altijd half vol en is iedere dag dat ik wakker word weer een feestje! Pluk de dag! Voor je het weet is het leven voorbij.