Het is een hete middag in augustus en meneer van den Berg heeft het zonnescherm naar beneden gedaan. “Eigenlijk adviseren ze de gordijnen ook dicht te doen, maar dan is het zo donker, dat doe ik niet.”
Meneer van den Berg verblijft in de Ronssehof om te revalideren van zijn laatste operatie. Er zijn nierstenen weggehaald en hij kreeg daarop een sepsis. Dat was niet de eerste keer. Tot vier keer toe is hij afgelopen zomer met gillende sirenes naar het Groene Hart Ziekenhuis (GHZ) gebracht om de levensgevaarlijke bloedvergiftiging te behandelen. “Op de afdeling Ouderengeneeskunde lopen alleen maar aardige lui. Iedere keer als ik daar kwam sprong m’n hart op van vreugde. ‘Hey daar heb je hem weer,’ zeggen ze dan. Ze kennen me inmiddels wel,” vertelt Van den Berg met een glimlach.
Claire den Hoedt, Internist Ouderengeneeskunde, kent meneer inmiddels al anderhalf jaar. Ze heeft hem onder haar hoede genomen toen hij op haar afdeling kwam. Van den Berg: “Zij was er heel erg op gespitst dat er geen onderzoeken dubbel plaatsvonden, want dat is helemaal niet nodig. Dat vond ik zo fijn aan deze arts, heel patiëntgericht.” Geriaters en internisten werken nauw samen op de afdeling Ouderengeneeskunde van het GHZ. Den Hoedt: “Hierdoor kunnen we de conditie van de patiënt en eventueel functieverlies na een opname goed in de gaten houden. En het hele team is erop gericht dat de patiënt alle informatie krijgt over de medische behandelingen, zodat we samen kunnen beslissen over de te nemen stappen.”
We kijken op de afdeling Ouderengeneeskunde altijd naar de persoon achter de patiënt.
Vroeger werkte Van den Berg als schoolleider en docent op een basisschool in Waddinxveen. “Wat heb ik daarvan genoten. Orde was nooit een probleem, want ik hield wel van een grapje in de klas. Kinderen moet je de ruimte geven. Zo werkt het ook in een ziekenhuis. Je wilt gezien worden als mens.” Meneer van den Berg is dankbaar dat hij altijd zoveel goede zorg en aandacht heeft gekregen. “Ik heb enorme bewondering voor de ziekenhuizen. Helaas wordt er vaak op fouten afgerekend en niet op kwaliteiten. We moeten ervanuit gaan dat mensen geneigd zijn het goede te doen.” Na zoveel medische ingrepen en revalideren kan hij kan niet wachten tot hij weer naar huis mag: “Als ik weer thuiskom, is het eerste wat ik doe mijn vrouw een zoen geven.”
