Ménière
De ziekte van Ménière wordt gekenmerkt door een combinatie van
drie klachten:
- Aanvallen van draaiduizelingen
Bij de ziekte van Ménière treden vooral in het beginstadium
plotseling aanvallen op van draaiduizeligheid met valneiging.
Meestal gaan deze aanvallen gepaard met misselijkheid, braken,
bleek zien en koud zweet. Zo'n aanval kan een paar uur duren.
Niet iedere aanval is even zwaar.
- Slechthorendheid
Soms ontstaat direct, soms wat later, gehoorverlies. Meestal is
dat in het begin eenzijdig en begint het gehoorverlies in de lage
tonen. In de loop van de tijd kan ook het verstaan van spraak
minder gemakkelijk worden. In het begin van de ziekte kan de ernst
van de slechthorendheid nogal wisselen.
- Oorsuizen
U krijgt last van oorsuizen. Soms kan dat geluid ook brommend,
dreunend of fluitend zijn. Bovendien lokaliseren sommige mensen het
gehoorde lawaai niet in het oor, maar in hun hoofd. Meestal is het
oorsuizen het ergst tijdens en vlak na een duizeligheidaanval.
Pas als al deze symptomen allemaal aanwezig zijn en er geen
andere oorzaak voor deze klachten aanwijsbaar is, wordt de diagnose
ziekte van Ménière gesteld. Het was de Franse arts Prosper Ménière
die in 1861 deze combinatie van klachten voor het eerst
beschreef.
Ondanks jaren van uitgebreid onderzoek, ook in ons land, is nog
steeds niet bekend wat nu de precieze oorzaak van de ziekte is.
Waarschijnlijk is sprake van ophoping (hydrops) van endolymfe, de
vloeistof die zich in de binnenste ruimte van het slakkenhuis
bevindt. Een scheurtje in de dunne wand tussen deze ruimte en de
ruimte erom heen (gevuld met de vloeistof perilymfe), leidt tot
vermenging van vloeistoffen en kan een aanval geven.
Stress en drukte veroorzaken de ziekte niet, maar kunnen deze
wel negatief beïnvloeden.
Kijk voor
uitgebreide informatie over de ziekte van Ménière en het
behandeltraject op de website van de Nederlandse Vereniging
voor Keel-Neus-Oorheelkunde en Heelkunde van het
Hoofd-Halsgebied.
Onze specialisten
